Literatuur
- Kolman, Chris & Ben Olde Meierink & Ronald Stenvert, Utrecht (betreft provincie Utrecht). Deel in de serie 'Monumenten in Nederland', nr 1. Zeist (Rijksdienst voor de Monumentenzorg), Zwolle (Waanders), 1996cop. [352 blz. ISBN 90.400.9757.7]. Hierin "ringmuur van de laat-19de-eeuwse steenfabriek 'De Liesbosch'": blz. 279 (in paragraaf 'Industriegebouwen')
- Registervermelding: "Liesbosch (De), buitenplaats.", in: Maandblad Oud-Utrecht, 1947, blz. 66-68.
- Boer, Arjan den, "De Liesbosch aan de Verlengde Hoogravenseweg". In: DUIC ('De Utrechtse Internet Courant', huis-aan-huisblad) [ISSN -], 23-08-2024, blz. 13 (In 1659 liet Adriaal van Oort het eerste huis De Liesbosch aan de Vaartsche Rijn bouwen (gevelsteen in Centraal Museum). Dichter bij de stad liet hij ook de buitenplaats Rotsoord aanleggen. Na verschillende andere eigenaren werd de buitenplaats De Liesbosch in 1799 gekocht door Willem Jacob van de Graaff. Hij had carričre gemaakt in de Oost, onder meer als gouverneur van Ceylon (nu Sri Lanka) en daarna als directeur-generaal van de VOC. Dat had een machtsstrijd in Batavia tot gevolg, waarbij hij ontslagen werd en naar Europa terug gestuurd, met behoud van salaris. Vermoedelijk liet hij het 17e-eeuwse huis vervangen door de latere vierkante villa. Zijn zoon kwam ook op de buitenplaats wonen en deed het beheer over de bijbehorende steenfabriek, met twee steenovens en onder meer 10 arbeiderswoningen. Omdat de aan de oostkant geen goede toegangsweg was, werd het koetshuis gebouwd aan de overzijde van de Vaartsche Rijn, die met een bootje overgevaren moest worden. In 1808 werd jonkheer Willem Carel Pieter de Geer, van de hofstede Oudegein, de eigenaar. De geschiedenis van de steenbakkerij, die herhaaldelijk werd overgenomen, eindigt ca 1940. Ondanks vernieuwingen was het bedrijf niet meer redabel. In 1947 stond in Oud-Utrecht: "Nu zal ook het huis met den grond gelijke gemaakt worden." Alleen de ruďne van de herhaaldelijk verbeterde steenoven is nu overgebleven.)